Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

Memories...


Και εκεί που νομίζεις οτι όλα τα έχεις βάλει σε μία σειρά, συμβαίνει κάτι που σε γυρίζει πίσω και σε αποσυντονίζει...

Όλα ξεκίνησαν όταν πήρα την απόφαση να οργανώσω την βιβλιοθήκη μου. Ιδρωμένος, νευριασμένος που κρατάω όλα τα άχρηστα πράγματα, σκοντάφτω πάνω στο κουτί της Πανδώρας! Ένα κουτί που φιλάω τα αγαπημένα μου αναμνηστικά απο το erasmus μου στην Βενετία 4 χρόνια πριν. Στην αρχή το άνοιξα με φόβο και αμέσως μετά δάκρυσα βλέποντας εισητήρια, σημειώματα φίλων και άλλα "χαζά". Εκεί που όμως έμεινα ώρα ήταν σε ένα χαρτί που έγραφε τους στίχους απο το τραγούδι που ακούτε και αμέσως μου ήρθαν οι εικόνες!

Εγώ ξαπλωμένος να κοιτάω απο το παράθυρο το χιόνι να πέφτει στα κανάλια και η Encarnacion να μου γράφει τους στίχους του αγαπημένου μου ισπανικού κομματιού. Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει ο Carlos και η Λίνα και βάζουμε ελληνικά γιατί οι φίλοι μας οι ξένοι λάτρευαν τον ελληνικό ήχο! Πόσο βαριόμουν τότε να πάω σε εκείνο το πάρτυ και πόσο παρακαλάω τώρα να ξαναερχόταν εκείνη η μέρα!

Θα μου πείτε χάλασε ο καιρός τώρα και προσφέρεται για μελαγχολία! Ίσως, αλλά πραγματικά στο τέλος σκέφτηκα οτι είναι άδικο να στεναχωριέμαι διότι τα έζησα στο 100%! Μακάρι η ζωή μας να ήταν ένα erasmus χωρίς προβλήματα και αγωνίες.'Ομως δεν είναι και γι' αυτό πρέπει να την ζούμε με όσο το δυνατόν λιγότερη γκρίνια και μουρμούρα! Ευτυχώς αυτή την περίοδο είμαι καλά, έχω κοντά μου λατρεμένους φίλους και μία αγάπη που έψαχνα καιρό! Είναι η πρώτη φορά μετά απο 4 χρόνια που αισθάνομαι καλά! Ας είναι καλά το κουτί που με βοήθησε να ξυπνήσω...Νοιώθω συναισθήματα που είχα να τα νοιώσω απο τότε!

Τελικά ο γιός του Φεγγαριού ( Hijo gella luna ) δεν είναι τόσο μόνος τελικά ;)


8 σχόλια:

brainwaves είπε...

Γεια σου predo!

To σημαντικό είναι ότι είσαι γεμάτος στην παρούσα φάση της ζωής σου. Έχεις όλα αυτά που θεωρείς ικανά να σε κάνουν ευτυχισμένο.

Τι πιο όμορφο;

Εύχομαι να το απολαύσεις σε όλη του την έκταση...

Οι αναμνήσεις είναι για να μας φέρνουν ξανά κοντά σε αγαπημένες στιγμές! Έχω κι εγώ τέτοια κουτιά. Που όταν τα ανοίγω για να τοποθετήσω κάτι μέσα το κάνω απλά μηχανικά... Όταν όμως τα ανοίγω (σπάνια...) για να κοιτάξω τι είχα κάποτε τοποθετήσει, στέκομαι για ώρες, σκέφτομαι, δακρύζω, γελάω...

Αυτά είναι τα ωραία όμως :-)

Τις φθινοπωρινές καλησπέρες μου!

predo είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Brainwaves! Όντως κομμάτι της περιουσίας μας είναι οι αναμνήσεις και καλό είναι να ανατρέχεις που κ που πίσω! Πολύ καλό το στρουμφάκι μπορώ να πω :):)

Ελευθερία Αραβανή είπε...

μπράβο....φιλιά πολλά

oblivion είπε...

πολύ γλυκιά ανάρτηση..
πόσο κερδισμένος βγαίνεις όταν ανακαλείς αναμνήσεις κι αναπολείς..
να χαίρεσαι όταν θυμάσαι στιγμές και δεν μετανιώνεις - σε φιλώ!

aKanonisti είπε...

Ή ζωή δεν είναι έρασμος... μπορεί όμως να γίνει πιο μελωδική με την ανάμνηση του...
Πάντα υπάρχει κάτι να μας κρατάει...

predo είπε...

Ευχαριστώ πολύ όλους σας για τα όμορφα σχόλια!!!

sloboda είπε...

ΠΟυ είσαι εσύ παιδί?καλησπέρα κι απο δω...άντε να σε δούμε...

Roadartist είπε...

Εράσμους στην Βενετία???
Και μονο που το έζησες να είσαι ευτυχής..
Υπέροχα..;)