Και εκεί που νομίζεις οτι όλα τα έχεις βάλει σε μία σειρά, συμβαίνει κάτι που σε γυρίζει πίσω και σε αποσυντονίζει...
Όλα ξεκίνησαν όταν πήρα την απόφαση να οργανώσω την βιβλιοθήκη μου. Ιδρωμένος, νευριασμένος που κρατάω όλα τα άχρηστα πράγματα, σκοντάφτω πάνω στο κουτί της Πανδώρας! Ένα κουτί που φιλάω τα αγαπημένα μου αναμνηστικά απο το erasmus μου στην Βενετία 4 χρόνια πριν. Στην αρχή το άνοιξα με φόβο και αμέσως μετά δάκρυσα βλέποντας εισητήρια, σημειώματα φίλων και άλλα "χαζά". Εκεί που όμως έμεινα ώρα ήταν σε ένα χαρτί που έγραφε τους στίχους απο το τραγούδι που ακούτε και αμέσως μου ήρθαν οι εικόνες!
Εγώ ξαπλωμένος να κοιτάω απο το παράθυρο το χιόνι να πέφτει στα κανάλια και η Encarnacion να μου γράφει τους στίχους του αγαπημένου μου ισπανικού κομματιού. Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει ο Carlos και η Λίνα και βάζουμε ελληνικά γιατί οι φίλοι μας οι ξένοι λάτρευαν τον ελληνικό ήχο! Πόσο βαριόμουν τότε να πάω σε εκείνο το πάρτυ και πόσο παρακαλάω τώρα να ξαναερχόταν εκείνη η μέρα!
Θα μου πείτε χάλασε ο καιρός τώρα και προσφέρεται για μελαγχολία! Ίσως, αλλά πραγματικά στο τέλος σκέφτηκα οτι είναι άδικο να στεναχωριέμαι διότι τα έζησα στο 100%! Μακάρι η ζωή μας να ήταν ένα erasmus χωρίς προβλήματα και αγωνίες.'Ομως δεν είναι και γι' αυτό πρέπει να την ζούμε με όσο το δυνατόν λιγότερη γκρίνια και μουρμούρα! Ευτυχώς αυτή την περίοδο είμαι καλά, έχω κοντά μου λατρεμένους φίλους και μία αγάπη που έψαχνα καιρό! Είναι η πρώτη φορά μετά απο 4 χρόνια που αισθάνομαι καλά! Ας είναι καλά το κουτί που με βοήθησε να ξυπνήσω...Νοιώθω συναισθήματα που είχα να τα νοιώσω απο τότε!
Τελικά ο γιός του Φεγγαριού ( Hijo gella luna ) δεν είναι τόσο μόνος τελικά ;)
