Wonderful...

Να μαι πάλι στην υπέροχη Αθήνα μετά απο τις απαίσιες διακοπές μου στο απαίσιο νησί με τις απαίσιες πεντακάθαρες παραλίες και τα τρισλαθλια φρεσκότατα ψάρια.

Ευτυχώς γύρισα στην υπέροχη δουλειά μου και είδα πάλι τις υπέροχες φάτσες των αγαπημένων μου συναδέλφων και βουτήχτηκα πάλι στην αγαπημένη μου ρουτίνα. Άθλια εφεύρεση τελικά οι διακοπές, γιατί φίλε μου αναγνώστη υπάρχει πιο υπέροχο πράγμα απο μία ακουτούπωτη προϊσταμένη που βγάζει τα 100 χρόνια μοναξιάς της πάνω σου? ε?

Υπάρχει πιο υπέροχο πράγμα απο το να ξυπνάς το πρωί και να βλέπεις το αμάξι σου χαρακωμένο απο άκρη σε άκρη, επειδή ένα τρισεύγενο τσογλάνι ήθελε να παίξει το βράδυ με ξένες περιουσίες?

Δυστυχώς όμως έχω άλλες 10 μέρες διακοπών μέσα στον Αύγουστο και πραγματικά έχω ξενερώσει αφάνταστα. Μάλλον θα στήσω την σκηνή μου στο Σύνταγμα!!!

Υ.Γ η φώτο είναι πραγματική απο τις διακοπές μου στην Κάλυμνο. Χάλια ε?

Friendship...

Γιατί ένας φίλος που είχα στα 20 πρέπει να μου κάνει και στα 27?



Σε αυτή την ερώτηση προσπαθώ να δώσω απάντηση εδώ και πολύ καιρο. Πολλές φορές αισθάνομαι οτι κουβαλάω προίκα ορισμένους ανθρώπους απο το παρελθών. Τα πιό παλιά κομμάτια της συλλογής είναι απο το σχολείο ( ευτυχώς αυτά τα " έσπρωξα" πρόσφατα και τα ξεφορτώθηκα), έχω και μεγάλο stock απο το πανεπιστήμιο ( οι 2 πιο δυνατοί μου φίλοι είναι απο εκεί ) και τέλος η δουλειά.

Πρόσφατα συνειδητοποίησα οτι με τους περισσότερους απο αυτούς βγαίνω γιατί απλά πρέπει να βγώ και καταλήγουμε σε κάποιο bar που πηγαίναμε ως φοιτητές να λέμε παλιές ιστορίες όπως οι ηλικιωμένοι στα εγγόνια.

Μεγαλώνω μάλλον και το παίρνω χαμπάρι σιγά - σιγά. Έχω ανάγκη πλέον απο λίγους και καλούς και όχι απο 100 άτομα παρέα που έσερνα μαζί μου παλαιότερα. Καλή η κοινωνικότητα αλλά η ποιότητα είναι ακόμα καλύτερη.

Καλως ήρθα λοιπόν...

Καλως ήρθα λοιπόν σε μία κοινωνία που έλεγα οτι ποτέ δεν θα συμετάσχω. Τώρα θα με ρωτήσετε γιατί και η απάντηση είναι απλή: Ποτέ δεν πίστευα οτι θα μπορούσα να εκφραστώ γραπτά για αυτά που νοιώθω, για αυτά που εκνευρίζομαι και για αυτά που αγαπώ. Είμαι βυθισμένος στον υπέροχο και σαγηνευτικό κόσμο των αριθμών και προσπαθώ τα πάντα να τα αναγάγω σε εξισώσεις και πολύπλόκα λογιστικά προβληματα.
Στο πανεπιστήμιο μας έλεγαν οτι κάθε πρόβλημα έχει και λύση αρκεί να βρείς τις παραμέτρους και τις κατάλληλες μεθόδους . Η μεταβλητή Χ όμως δεν βρίσκει πάντα τιμές και αυτο γιατί η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν μπαίνει σε οικονομετρικά συστήματα - και ας λένε το αντίθετο οι ειδικοί.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το blog και να μοιράζομαι όλα αυτά που μου ερεθίζουν το μυαλό.Όταν γράφεις αυτά που σκέφτεσαι μπορείς να τα τονίσεις, να τα επεξεργαστείς, να τα αναδιατυπώσεις και τέλικά εάν σε ενοχλούν μπορείς να τα διαγράψεις.
Δηλαδή πολύ απλά μπορείς να παίξεις με τις σκέψεις σου.

Τι πιό ωραίο λοιπόν απο το να παίζεις με το μυαλό σου?